Malon, het baasje van Muis, vertelt: ”Ik gaf aan een herenteam in Middelbeers les en iemand zei dat hij een nestje poezen had. Daar wilde ik er wel eentje van hebben.

Mijn oog viel op Muis. Muis is bij mij in huis gekomen toen hij 8-9 weken oud was. In mijn appartement kon hij niet naar buiten. Hij was niet gelukkig en miauwde veel.

Later zijn we verhuisd naar de Hart van Brabantlaan en vanaf de eerste dag klom Muis over de schutting richting het Spoorpark. Vanaf dat moment was dat zijn domein, van het Waterplein tot aan het T-Huis en langzaam werd hij bij de vaste parkbezoekers wereldberoemd.”

Melk

Ook het gele gebouw was vertrouwd terrein voor Muis: zodra iemand ’s morgens als eerste naar binnen ging, liep hij mee en sprong meteen op een bureau om vervolgens (na eerst zijn dagelijks klaargezette schaaltje met melk te hebben leeggedronken) aan te geven: ‘we kunnen beginnen!’. Vooral de zachte bank was vanaf de eerste dag zijn favoriete plek om een dutje te doen. Ook boven bij Omroep Tilburg had Muis zijn eigen bank en hij knapte daar heel wat uiltjes: ”Op de stadscamping was hij ook een graag geziene gast en voor menige kampeerder een vertrouwd beeld. De kans was aanwezig dat je wakker werd met Muis als bedgenoot, heerlijk spinnend tegen je hoofd aan.

Picknicken of barbecueën, niks was te gek: Muis deed mee.”

Weerbarstig

Maar beste fans van Muis: helaas, dit is allemaal verleden tijd. Muis is met zijn baasje verhuisd naar een ander deel van Tilburg en heeft het ook daar bijzonder naar zijn zin. Rob Vennix treurt nog een beetje na: ”Het was mooi, zoals schepen vaak een scheepskat hebben, hadden wij een ’Spoorpark-kat’ die niet meer weg te denken was. Maar de realiteit is weerbarstig. We zullen er aan moeten wennen. Muis, het ga je goed en als je nog eens een keertje in de buurt bent, zien we je graag nog eens terug!”