Daniëlle Sebregts

Op enen dag koomet besèf dègge meer wèrt zèèt gewòrre. Nie omdègge meer wit, nèè omdègge vort de standaardötrusting meej asseswaares zèèt. Steunkouse, steunzoolen èn ene rollaater. Soms zèlfs deluuks agge enen bril, en gehoorapperaat èn nuuw taanden hèt!

Tis wèl en gemèùkel saoves ast spul van oew lèèf af moet. Ok agge smèèrges van de kaole vèrzie nòr de duure vèrzie moet. Koste vruuger as jong blumke nòg zôo öt oewen iepert springen èn meej enen bòtram in oew haand nòr et wèèrk vliege, dèsser naa niemer bè. As vèrzie ‘plus’ hèdde de tèèd hard zat nôodeg.

Êene keer per jaor gao dörem de klòk êen uur trugèùt, speesjaol vur die meense meej al die èkstra opsies. Wieste gullie dè nie?

Wintertèèd, ’win wè tèèd’ zudde bedoele!