Zij is voor ons de eerste
vrouw, als Eva in ons paradijs.
Zij draagt ons uit.
Wij zijn in haar
als zij in onze provincie reist
met tas en spiegel.
In een verharde wereld
verkleint zij de afstand
door het eerst
de stap te zetten
het woord te nemen
het oog te zoeken
de lippen te tuiten.
Haar selfies hangen uitgeprint
in de kamers van de raadsleden.
De Vesting is haar burcht
het Ven een uitlaatplaats
de Maas een waterpad
het Duin een karrenspoor
Een tweede termijn
op het gemeentepluche…
Ontwapenend
met gelakte nagels
zoekt zij haar kamer:
waar het GOL
langzaam alle keuzes verstikt
blijft zij bij ons.
Een gedicht van Cees Akerboom,
als eerbetoon aan burgemeester Willemijn van Hees voor de afgelopen zes jaar en de voordracht tot herbenoeming.