Toen ik Chris Rea voor het eerst weer op de radio hoorde, wist ik dat we onderweg waren naar kerst. Het werd weer tijd om de kerstboom van zolder te halen. En bij het horen van 'All i want for Cristmas is you' van Mariah Carey, raakte ik pas echt in de kerststemming. Wat is dat toch altijd in december.
Wanneer de drang naar boven komt om de kerstboom en het huis te versieren. En dat gevoel om, met mensen die je lief hebben, weer samen te willen zijn.
Gewoonlijk hecht ik niet zoveel waarde aan tradities, maar voor kerst maak ik een uitzondering. Dan wil ik gezellig samen zijn, met mijn familie bij een mooi versierde kerstboom en een mooie gedekte tafel. Want juist met Kerst word ik eraan herinnerd dat we niet alleen zijn en niet rond dwarrelen als losse atomen.
We maken juist deel uit van een verbindend en ondersteunend geheel. Vooral met Kerst zijn we ons meer bewust van het ons omringende 'web van de liefde'.
We beseffen dan weer dat er mensen in ons leven zijn, die het waard zijn om voor te leven.
Daar moest ik even aan denken, terwijl ik in de regen met de kerstboodschappen liep te sjouwen. Dat bewustzijn heb ik van kinds af aan al meegekregen.
Omdat ik de oudste was, mocht ik altijd voorzichtig en liefdevol de kerstbeeldjes uitpakken. Ik moest niet zozeer voorzichtig zijn met de beeldjes, maar vooral met de oude kranten, die moesten heel blijven. Want diezelfde oude kranten moesten als vast ritueel, ook weer gebruikt worden om de beeldjes weer in te pakken. Meestal wachtte ik met het uitpakken van de grote beelden tot het laatst. Ik begon altijd heel voorzichtig met de kleine pakjes. Ik vond dat veel spannender, omdat daar het 'Kindje Jezus' in kon zitten, of het schaap met de drie poten, die ondanks zijn handicap net zoveel recht had om in de kerststal te mogen staan.
Maar tegenwoordig hoef ik alleen nog maar de kerststal uit de doos te halen. Want alle kerstbeelden zitten vastgeplakt in de stal. Niks geen uitpakken meer.
Dat geldt ook voor de kerstballen, die hoef ik ook niet meer uit te pakken. De meeste kerstballen zijn nu van plastic gemaakt, die hoef je niet meer in te pakken. En dat niet alleen, de mooie ronde organische vormen van de nostalgische kerstballen, worden steeds meer verdrongen door andere vormen en objecten. De laatste jaren hangt de kerstboom dan ook steeds meer vol met, donuts, gitaren, auto’s, papegaaien, spiegeleieren, bierflesjes en champagne glazen. En laat ik vooral de tompoezen niet vergeten.
Fijne Kerstdagen,
Jules Faber