Vandeweek heb ik ‘m ies flink uit de broek laóte hange. Ik zij op pad gewiest vur ’n paór nieuw wandelschoen. Naór ’n goei speciaólzaók want ik heb gin hendige voete. Nie detter iest aón mankeert, mar ze zen verrekkes smal. En veul merke kende nie krijge in smallere maóte. M’n auw schoen ware ók smaller es wè de miste meense draóge, dus ik ben mar bij ’t zelfde merk gebleve. Zonder daór verder over uit te wije want ik maag gin reclaóme maóke.
Mar nou ik nieuw wandelschoen heb wil ik ook nieuwe steunzole. Nie dettie al verslete zen, mar in nieuw schoen heure ook nieuw steunzole. Dus ik ’n afspraók gemaókt bij de potentherapeut. Ze kenne me daór al jaóre en ik zij ‘r aaltij goed geholpe. Of ik ’n controle afspraók wil. Nee, zeg ik. Ik wil nieuw steunzole. Oké, zee de dame aón de telefoon, dus een controle afspraók. Ik heb mar nie verder gezeurd en de afspraók waar dees week. Tege de tijd dè ik op pad moes belde d’r net iemand of ze op visite konne kome. Dè zou wel kenne kunne zeg ik, mar ik mot efkes naór de potentherapie. Ik keek oons vrouw aón. Zou ik daór al eerder terecht kenne kunne? Ik zal ies belle. Nou, zee de mevrouw aón de lijn. De afspraók veur jouw ies nie op kome daóge, Dus ge kent nou meteen kome. Veur ze de telefoon neer geleed hai stapte ik al binne.
Gij zet me n’n vlugge Jan, kreeg ik als eerste reactie. Ja, zeg ik, Aaltij al gewiest. Lópt mar meteen deur. Ze zit op oe te waachte. Nou zen ze van praktijk locaótie veraanderd, dus ik moes efkes zuuke. Toen ik binnen stapte wier ik lijkwit en mee ’t angstzweet op munne kop keek ik naór nun stoel mee ’n hoop geraai d’r op. ’t Leek wel of ik bij de ginnekeloog binnen stond. Zonne grote stoel waór ge baai been apart op moet legge en die ze kenne kanne spraaie.
Wè iest Jan, zee de mevrouw in durre witte jas. Wè kekte dun. Nou zeg ik. Ik weet nie wè gij ammel van plan zijt mar dieje spreidstoel stoj men nie aón. Ik kom hier nie vur ’n zwangerschapscontrole. Ik kom enkelt vur m’n voete naó te laóte kijke vur nieuw steunzole. Ginnen bang Jan, zee de mevrouw, terwijl ze me prabeerde geruust te stelle. Doet oe schoen en sokke mar ies uit, dan kan ik ‘r beter bij. En goi dan mar ies op ’t gemak op dieje hendige stoel zitte. We zen hier nie om mekaór zeer te doen.
Zelf ging ze op ’n kruk zitte en pompte de stoel zo hoog tot ik mee m’n teen d’r neus aón kon raóke. Ze zette ’n brilleke op zodè ze goed kon zien en begon aón m’n tene te peutere. Ze keek baai voete goed naó en vroeg of ik laast haj van eksteroge. Nie dé ik weet zeg ik. Ik heb lest wel laast gehad van lasoge en ben daór mee naór d’n dokter gewiest. Ik haj teveul rijgt in de vlam van ’t lasapperaót gekeke. Mee wè extra uitleg van de lieve zuster kwaam ik ‘r aachter dè eksteroge nie in munne kop kenne kunne zitte. En gé gaót ‘r zeker nie beter van zien. Ik moes van de stoel af kome en enkele loop oefeninge doen. Urst op m’n hakke lope en daórnaó op m’n teen.
’t Opmete van m’n voete leek wel hogere wiskunde. Lengte x breedte x hoogte. Alles noteerde ze op de bestellijst en naódè ik ’n fikse rekening haj betaóld wiere de nieuw steunzoel besteld. Ik zij wel benieuwd of ik nou daólijk nog meer kan affesere es ik tot nu toe al gedaón heb. Ik kan in ieder geval wir volop km’s maóke. Komende week weet ik meer.
Gewoon Jan