Ik ben geen wijnliefhebber en al helemaal geen wijnkenner, maar het schijnt dat goede wijn moet rijpen; daarna behoeft het geen krans… In de muziek is het vaak ook zo. Immers: er is in mijn beleving maar weinig nieuwe muziek die echt meteen als een bom inslaat; pas later blijkt of iets als evergreen gezien mag worden en de tand des tijds zal doorstaan.

Toegegeven: het zal met mijn leeftijd te maken hebben, maar ik word niet wild van wat er door de jonge artiesten van nu gemaakt wordt. De hedendaagse popmuziek is in mijn optiek een eenheidsworst aan het worden, geregeerd door om aandacht schreeuwende ego’s. Niet verbitterd bedoeld hoor, maar het doet me gewoon niet zo veel.

Was het dan vroeger allemaal beter? Nee joh, natuurlijk niet. Volgens mij heeft de geschiedenis ons geleerd dat er in de jaren zestig, zeventig en vooral tachtig ook ‘mannetjes’ waren die zichzelf belangrijker vonden dan de rest van de wereld om zich heen. Toch maakten zij toen platen waar ik nu nog steeds blij van word. Soms heeft het gewoon wat meer tijd nodig.

”Onze motoren blijven nog een eeuw draaien en Sinterklaas komt nog elk jaar op tijd. Wij hebben al de liefde van de wereld: we zijn zo jong, we zijn zo jong. Er is nog een zee van tijd en kans op de volgende prijs. Wij sterven van verlangen, onze liefde die blijft duren. In de show van je leven is er een zee van tijd.” (We zijn jong - Gorki)

Hemel op aarde

Maar waar ik de afgelopen tijd meer van geniet, zijn samenwerkingen tussen gerenommeerde artiesten. Soms ontstaan er zo combinaties die je niet zag aankomen. Neem bijvoorbeeld Vreemde Kostgangers, het genootschap van Henny Vrienten, George Kooymans en Boudewijn de Groot. Allemaal een compleet andere persoonlijkheid, verschillende muzikale achtergrond, maar toch klopt het: alsof de hemel op aarde is neergestreken en er een engeltje in je oren piest…

“Het leven kan rooskleurig zijn vol voorspoed en geluk. De hemel is groen en de zon is blauw, dus je toekomst kan niet stuk. Toch zijn er dan weer mensen die zeggen: ‘Memento mori’ of zo. Maar dat soort sikkeneurigheid krijgen ze van mij cadeau. Want bij zoveel geluk en voorspoed denk ik: ‘lang leve de lol’. Een glas dat half leeg is, is per definitie dus ook half vol.” (Half leeg is half vol - Vreemde Kostgangers)

Nog zo’n heerlijk mannenclubje: Mannen van Naam. Ik schreef er al vaker over. De drie ex-Pater Moeskroen leden besloten na een lange muzikale pauze liedjes te gaan maken passend bij de ‘bepaalde leeftijd’ die ze hadden bereikt. Zonder druk om een hit te scoren, zonder volle feesttenten, maar in intieme settings mensen kippenvel bezorgen. Door de warme klanken van samenzang werd de vergelijking met Crosby, Stills & Nash al snel gemaakt.

“Elke zachte zomeravond, als we eten op ‘t terras, als we huilen van de hooikoorts in het pasgemaaide gras. Als we grote glazen heffen, goed gevuld met nieuwe wijn en zo even niet beseffen dat er ook seizoenen zijn. Maar als ook die roes verdwijnt in de herfst van ons leven en we hebben nog maar even aan het einde van de lijn. Het is mijn ultieme streven dat je dan nog bij mij zult zijn…” (Straks - Mannen van Naam)

Feestbands Rowwen Hèze en Normaal bezingen hun ouderdom treffend in het nummer ‘Gries’, een eenmalige samenwerking en jubileumsingle uit 2015. Ze blikken terug op de carrière die in sneltreinvaart voorbij is gevlogen: respectievelijk 30 en 40 jaar vol gas vanuit de provincie door het land. Gaaf nummer en het bewijs dat ouder worden niet betekent dat het leven saai wordt.

“We leepe op beer, warm vleis en de muziek: dat waas ozze brandstof. En ’s oavends ’t publiek. We ware jong en vural stronteigewies en toen inens, toen ware we gries. Toen inens, toen waas ik gries; ik heb d’r niks vur hove doon, ik heb d’r niks vur hove loate. Ik heb d’r niks vur loate stoan, gewoen altied mar verder, steeds verder gegoan. Soms inens dan goan we wir hard, dan make we nog enne sprong. Recht vuroet in volle vaart en inens, dan zien we wir jong.” (Gries - Rowwen Hèze en Normaal)

Iconen

Maar de band die als eerste in mijn hoofd opkwam toen ik gevraagd werd een bijdrage te leveren aan de Actief Plus special is Traveling Wilburys. Het was een gelegenheidsband die in 1988 ontstond op initiatief van voormalig Beatle-lid George Harrison. Naast Harrison bestond de supergroep uit Jeff Lynne, Roy Orbison, Tom Petty en Bob Dylan. De ’Wilburys’ brachten twee cd’s uit, maar traden nooit op en gaven nauwelijks interviews. Het is in dat opzicht dan ook een echte eendagsvlieg met het nummer ‘Handle with care’. Nee, de samenzang is niet het beste wat er ooit in de historie van de popmuziek te horen is geweest, maar zulke iconen die samen zo’n lekker nummer maken: onnavolgbaar lekker.

“I’m so tired of being lonely, I still have some love to give. Won’t you show me that you really care? Everybody’s got somebody to lean on. Put your body next to mine, and dream on. I’ve been uptight and it made a mess. But I’ll clean it up myself I guess. Oh, the sweet smell of success: handle me with care.” (Handle wit care - Traveling Wilburys)

Ouderdom komt met gebreken, maar het levert ook veel op. Het muzikale gedeelte van je brein rijpt en geeft je een ‘belegen’ kijk op de wereld. Ik ben zelf nog lang niet klaar met muziek. Sterker nog: ik heb het gevoel dat mijn muzikale ik langzaamaan op stoom begint te komen. Mijn credo: “Goede muziek behoefte geen krans”. Ik wens u allen een lang en muzikaal gelukkig leven.

Marcel Donks, muziekliefhebber uit Waspik