Zestig jaar geleden was het in katholieke kring gebruikelijk om eerst voor de wet te trouwen op het gemeentehuis en niet veel later voor de kerk. Zo verging het ook het echtpaar Mari van Loon (1936) en Nel de Louw (1938). Ze hadden elkaar tien jaar vóór hun trouwdag ontmoet bij café-restaurant De Roestelberg in Kaatsheuvel.

Door Henk Poelakker

De datum waarop zij in de Mariakerk van Besoyen trouwden, was 23 september 1964 en die dag wordt beschouwd als dé huwelijksdatum. Dochter Anne-Marie voert namens haar ouders het woord: “Mijn vader heeft de ambachtsschool gevolgd en werd timmerman. Later is hij middels avondstudie opgeklommen en werd hoofduitvoerder van diverse bouwondernemingen. Bij het bedrijf Pellicaan in Tilburg is hij 25 jaar in dienst geweest waar hij op zijn 57e met prépensioen kon gaan. Mijn moeder heeft langere tijd op een kantoor gewerkt maar toen ze trouwde, is ze gestopt om het huishouden te runnen.” Dat stoppen met werken was voor vrouwen in die tijd heel normaal, bij sommige bazen zelfs verplicht. “Mijn ouders zijn eerst gaan wonen in de Wijnruitstraat maar met name mijn moeder verlangde erg terug naar Besoyen. Ze vonden een huis in de Mercatorlaan. Sinds 2017 verbleven ze in een seniorencomplex. Sinds dit jaar wonen ze niet meer onder één dak.” Dat is verdrietig maar tegelijkertijd ook realistisch gezien de beperkingen waarmee vader Mari en moeder Nel te maken hebben. Vader tobt met lichamelijke klachten en moeder met geheugen problematiek.

Zwarte bladzijde

Anne-Marie vervolgt met: “Ik groeide op met mijn broertje Marcel. Hij mocht helaas niet oud worden en is op 4-jarige leeftijd overleden. Heel spijtig en ontzettend verdrietig. Natuurlijk dreunt zo’n groot gemis nog jaren door. Het heeft ons gezin een beladen stempel gegeven. Trots ben ik op mijn ouders hoe ze met het overlijden van Marcel zijn omgesprongen. De dood is niet weggestopt maar werd juist bespreekbaar. Ondanks die lege stoel bij verjaardagen, sinterklaas en uitjes, heb ik een hele fijne jeugd gehad. Er kon bij ons thuis veel, het was een liefdevol gezin, mijn moeder heb ik als een vriendin mogen beschouwen. Mijn ouders hebben talloze prachtige vakantiereizen door heel Europa met de caravan mogen beleven. Na de vroege pensionering van mijn vader zijn ze vaak maanden op stap geweest met de caravan. Nog maar een paar jaar geleden uitte vader dat hij nog graag het Noorderlicht wilde zien. Een prachtige en indrukwekkende busreis heeft hen destijds gebracht waar hij zo naar uit had gezien.”

Uit het trouwalbum van 60 jaar geleden.

Gilde Besoyen

Mari groeide op in een gezin met vijf kinderen waar zijn vader de kost verdiende als chauffeur. Het wiegje van Nel stond in een gezin van elf kinderen. Haar broers Piet en Ad vonden een baan in de zaak van haar vader (drankenhandel Harry de Louw die 103 mocht worden). Mari heeft zich 60 jaar geleden aangesloten bij het Gilde dat de naam draagt: Gilde Sint Crispinus en Sint Crispinianus van Besoyen. Het feit dat hij binnenkort (in oktober) het jubileum aldaar mag vieren als zestig jaar Gildelid, mag bijzonder genoemd worden.

We noemden al de trots die dochter Anne-Marie heeft voor haar ouders. Andersom is er een even grote trots voor hun enige dochter waarvan Mari en Nel thans voor een groot deel afhankelijk van zijn.

Feest

In zorgcentrum Het Spoorwiel is getrakteerd en kwam Burgemeester Sacha Ausems het diamanten bruidspaar van harte feliciteren. Zij kende de bruidegom van het eerder genoemde Gilde. Op 28 oktober houdt dit gilde haar jaarlijkse Statiedag. Die dag wordt stilgestaan bij de patroonheilige(n) van het gilde en komen alle leden bijeen. De burgemeester is de beschermvrouwe van dit eeuwenoude genootschap en zal die dag in oktober zeker aanwezig zijn om Mari toe te spreken: hij is dan 60 jaar lid van het gilde. De burgemeester nam ruim de tijd om met het echtpaar te spreken. Dochter Anne-Marie: “Oh wat is de burgemeester een spontane vrouw. Voor alle 26 feestgangers had ze aandacht en een luisterend oor. Fijn dat ze zo belangstellend met mijn ouders heeft willen spreken.”

Roestelberg

Die middag heeft de familie heerlijke pannenkoeken gegeten in de Roestelberg, de locatie waar het bruidspaar elkaar 60 jaar geleden voor het eerst ontmoet heeft. Stilgestaan werd er bij hun zo geliefde hondje. Het beestje woont thans bij hun dochter waar het dier prima wordt verzorgd. Leuk is de wederzijdse herkenning van mens (lees: Nel) en dier. Anne-Marie: “Ik heb mijn ouders na deze vermoeiende dag rond 20.00 uur thuis gebracht. Moeder was dusdanig moe dat ze meteen onder de wol ging en met vader heb ik nog uitgebreid nagepraat over deze dag vol herinneringen."

Ook deze krant feliciteert het echtpaar met de gedenkwaardige dag.