Burgemeester Sacha Ausems bracht vorige week een officieel bezoek aan het echtpaar Van Beek-Goedhart in Sprang-Capelle. Zestig jaar getrouwd, vaak aangeduid als een diamanten huwelijksfeest. Het samenzijn met de burgemeester heeft in positieve zin grote indruk gemaakt. Gezellig bezoek, laag drempelig, een toegankelijke vrouw, geen kapsones. Het zijn enkele steekwoorden die het bezoek samenvatten. Uiteraard waren er felicitaties namens de gemeente maar behalve dat was er oprechte belangstelling voor de levensloop van Kees van Beek (1938) en Lenie Goedhart (1942).

Door Henk Poelakker

Vervroegd pensioen

De bruidegom van lang geleden groeide op in Sprang-Capelle. Het gezin telde acht kinderen waarvan Kees de oudste was. Een boerengezin met koeien en wat land waar hard, vaak zelfs keihard, gewerkt moest worden. De zes jongens en twee meisjes moesten al op jonge leeftijd meehelpen. Van Kees werd verwacht dat hij na de lagere school thuis op de boerderij aan het werk ging. Het boerenleven was echter niet bepaald aan Kees besteed. Hij vond in zijn leven onder andere werk bij Lips-Drunen en Philips. Van een werkdag die grotendeels bestond uit lopendebandwerk, werd hij niet vrolijk. Uiteindelijk is hij rond zijn 25e levensjaar aan de slag gegaan in de haven van Rotterdam. De vrijheid in combinatie met handen uit de mouwen, was op zijn lijf geschreven. Na dertig dienstjaren mocht hij op zijn 55e verjaardag vervroegd met pensioen.

Anton Pieck

De bruid van 1964 was enig kind. Zoon John vertelt: “Ons moeder heeft jarenlang in een internaat/kindertehuis ‘gewoond’. Daar is ze erg ongelukkig geweest. Meer dan eens kwam ze als jong meisje alleenreizend naar huis. Al jong begon het zicht in haar ogen minder te worden. Opmerkelijk dat ze desondanks plezier beleefde aan handwerken, kleding naaien, kaarten van Anton Pieck verknippen tot driedimensionale pareltjes. Onze ouders hebben erg hun best gedaan om mijn zus en mij een goede jeugd te geven. Vader zorgde voor de centjes en moeder runde het huishouden. De taken waren duidelijk verdeeld, zo ging dat in die jaren. Totdat ik ter wereld kwam, heeft ons moeder in de schoenindustrie gewerkt. Eenmaal uit het kraambed, bleef ze thuis.”

Zeevissen

Zoon John vertelt nog even wat verder: “Onze pa is een echte Sprangse en tussen hem en ons moeder bestond een gezonde rivaliteit omdat zij uit Waalwijk kwam. Onze ouders wonen nog zelfstandig in het huis dat pa samen met zijn broer gebouwd heeft. Nu ze ouder worden, valt dat oud-zijn niet altijd mee. Vader fietst nog graag. De grote hobby van vader Kees was vissen en dan het liefst aan zee. Hij is wel eens met een schip de zee op gegaan maar van dat deinen werd hij zeeziek. Nee, dan liever vanaf het strand de zee proberen leeg te vissen. Voor hem een prachtige hobby.”

Vakanties

Toen het werkend Nederland in de jaren zestig van de vorige eeuw wat beter ging, kwamen ook vakanties in beeld. Naar Frankrijk met de bungalowtent bijvoorbeeld. Karretje achter de Vauxhall (=auto), imperiaal op het dak en zo ging het gezin bepakt en bezakt op reis. Jarenlang kampeerden ze op Texel waarbij Kees de inpak-specialist was. Als de dag was aangebroken om weer naar huis af te reizen, werd alles rondom de auto uitgestald op het kampeerterrein. De mede kampeerders vroegen zich hardop af of Kees al die bagage weer keurig in wist te pakken. Eind van de ochtend was echter ieder hoekje gevuld en kon de terugreis aanvaard worden.

Tot slot

John wil nog graag zeggen dat zijn zus (dochter van het bruidspaar) de grote hulp is. Vrijwel dagelijks loopt ze even binnen en houdt zo een oogje in het zeil. Oud worden willen de meeste mensen maar wat graag. Oud zijn is daarentegen niet altijd gemakkelijk. Dat geldt ook voor dit diamanten paar. Maar wat een rijkdom als je samen een mijlpaal als dit mag vieren te midden van je twee kinderen, je twee kleinkinderen en inmiddels vier achterkleinkinderen met de vijfde op komst. Dankbaarheid stijgt uit boven zorgen, hoe mooi is dat. In kleine kring is er een gezellig samenzijn geweest bij brasserie ome Jan in Oisterwijk. Voor het echtpaar was het genieten, voor de grote en kleine kinderen was het bijzonder om alleen maar blije gezichten te zien. Weekblad Waalwijk feliciteert het echtpaar van harte.