Donderdagavond 6 november stond ik, Yvette IJpelaar, voor het laatst in de raadzaal bij een begrotingsvergadering. In maart 2026 neem ik officieel afscheid van de politiek. Twintig jaar mocht ik raadslid zijn en daarvoor nog een paar jaar secretaris van mijn vorige partij. Het waren jaren vol inzet, discussie en betrokkenheid. Vallen en opstaan. De politiek kent ook emoties. Soms lach je, soms doet het verdriet.
Bij de afronding van mijn pitch werd ik geraakt toen ik de woorden van Maya Angelou uitsprak. Soms vergeten mensen dat raadsleden óók gevoelens hebben. Achter elk besluit, elke vraag, elk debat en elke stem zit een mens. Met een gezin, met zorgen, met een hart. Kritiek op sociale media mag best, maar persoonlijk of verbaal geweld hoort nergens thuis. Respect en fatsoen moet je doen.
Als afscheidscadeau laat ik iets moois achter: de motie voor hofjes en hofjesachtige woonvormen voor ouderen, die ik (Lijst IJpelaar) samen met SGP, Samen Waalwijk en CDA indiende. De raad stemde unaniem vóór. Mijn dank voor de brede steun gaat uit naar alle partijen en het college van de gemeente Waalwijk. Ouderen wachten hier al lang op. Op plekken waar ze waardig en zelfstandig kunnen wonen, met gezelligheid, veiligheid en oog voor elkaar. In Waalwijk bestaat al een voorbeeld: een complex van Casade, waar Woongroep Waalwijk zelf bewoners kiest. De hofjes uit onze motie moeten juist openstaan voor een bredere groep ouderen, ook voor wie niet bij een vereniging hoort, maar wél graag tussen anderen woont. Met wat gezelligheid en een praatje om de hoek.
'Mensen vergeten wat je zei, mensen vergeten wat je deed, maar nooit hoe je ze liet voelen.' – Maya Angelou
Wat blijft, zijn niet de besluiten of vergaderingen, maar de verhalen van mensen. Soms ging ik solo, soms samen, maar altijd met het hart op de juiste plaats.