We maken ons op voor de decembermaand. Sinterklaas, Kerst en Oud & Nieuw zullen elkaar snel opvolgen. De kou is ons land ook binnengekomen en zelfs sneeuwde het afgelopen weekend al even. Komt er een strenge winter aan? We zullen het allemaal wel zien. Niets is immers zo veranderlijk als het weer.
Dat het slechter weer is geworden is ook duidelijk merkbaar op de weg. Veel ochtend- en avonddrukte op de wegen rondom onze gemeente. Op de Maasroute is het goed merkbaar. Door de regen, hagel en natte sneeuw gebeurden afgelopen week ook diverse aanrijdingen op de N261 tussen Kaatheuvel en Waalwijk. Automobilisten gleden de berm in door plotselinge gladheid. Ook werd een auto gelanceerd op de oprit naar deze autoweg, komende vanaf de Bevrijdingsweg. De reden hiervan: een enorme plas water op de weg. Gelukkig bleef het allemaal bij materiele schade.
Aanhoudingen en aanrijdingen
Aanrijdingen, ook op zondagavond 23 november was dit het geval in Waalwijk. Een fietser keek niet goed uit en kwam in botsing met een automobilist. De fietser bleek onder invloed te zijn van alcohol. Hij werd voor controle overgebracht naar het ziekenhuis. Op de autoruit was goed zichtbaar waar de fietser terecht was gekomen.
Ook werd afgelopen zondagavond een automobilist in Waalwijk aangehouden voor wel heel veel feiten. Zo bleek de man niet over een geldig rijbewijs B te beschikken, reed hij in een auto met geschorst kenteken, veroorzaakte hij met zijn rijgedrag wel heel veel gevaar/hinder voor andere weggebruikers en bleek de man onder invloed te zijn van drugs. Hij werd aangehouden op de Dr. Kuyperlaan in Waalwijk en ingesloten in het politiebureau.
De auto werd natuurlijk inbeslaggenomen.
Afgelopen week werden meer personen aangehouden in Waalwijk terzake het bezit van harddrugs, het rijden onder invloed van alcohol en/of drugs en bedreiging. Zij mogen zich allemaal gaan verantwoorden bij de politierechter.
Week tegen kindermishandeling
De afgelopen week stond ook in het teken van de week tegen Kindermishandeling.
Een collega verwoordde het als volgt in een blog: “Dit verhaal speelde zich vele jaren geleden af, maar af en toe denk ik er weer aan terug. Een vrouw in een politiecel vraagt aan collega Peter-Jan of hij naar haar huis kan gaan. Haar dochter van 8 jaar is alleen thuis en moet naar school. Als Peter-Jan bij het huis aankomt, blijkt er nog veel meer aan de hand."
Peter-Jan: “Wanhopig geschreeuw is het eerste wat ik hoor als ik in het cellencomplex ben. Een vrouwelijke arrestant zoekt luidkeels contact met mij. Haar dochter zit nog in haar woning. Ze is alleen thuis en moet naar school. Ik weet dat de vrouw voorlopig nog niet weg mag uit haar cel. Dus maak ik een afspraak met haar. Ik ga naar haar huis om te kijken of alles goed gaat met het meisje. Van mijn collega’s heb ik al vroeg één ding geleerd. Als je de zaak niet vertrouwt, stel je eerst een kind in veiligheid. Ik ga naar de woning en bel aan. Geen gehoor. Opeens hoor ik gestommel, ik klop iets harder. Dan gaat de deur open. Er verschijnt een oude man met een onverzorgd uiterlijk en alleen een vieze onderbroek aan. Mijn alarmbellen gaan af. Waar is het kind? Dan komt er een klein meisje met een guitig gezichtje vanachter de man tevoorschijn. ‘Dag politie’, zegt ze. Het lijkt alsof de oude man nu pas beseft dat er een politieman voor hem staat. Ik legitimeer mij en zeg hem dat ik kom kijken of alles goed is met het meisje.
De man stapt opzij en verdwijnt in de woning. Ik zeg tegen het meisje dat het schooltijd is. Dat ze zich moet aankleden. Ondertussen bel ik met de jeugd- en zedenspecialisten. Zij adviseren om het meisje eerst naar school te brengen, zodat de normale routine door blijft gaan. Daar moet ze blijven, zodat zij de mensen van jeugdzorg in kunnen schakelen. Ik wil brood voor haar maken, maar ik word misselijk als ik zie wat voor een troep het is in de keuken. De man wil zich nergens mee bemoeien. Dan staat het meisje weer aangekleed voor mij. ‘Ga jij mij brengen?’ vraagt ze. Geen moment vraagt ze naar haar moeder. Met de politieauto gaan wij naar school. Ik leg daar de situatie uit en krijg de garantie dat ze aan niemand anders wordt meegegeven. Brood wordt geregeld vanuit school. Ik krijg een handje van haar, als ze met haar juf wegloopt. Uiteindelijk blijkt de situatie in de woning onhoudbaar te zijn voor een kind van negen jaar. Op het adres treffen we een dealer aan die zijn drugs aan het versnijden is op de eettafel. Het meisje moet uit huis geplaatst worden. De mevrouw van jeugdzorg zegt dat er een tekort is aan opvangadressen. Ze geeft mij de keuze om het meisje zelf mee naar huis te nemen. Ik durf dit niet aan, mijn vrouw en ik werken allebei. Hoe kun je dan zo’n klein kind goed opvangen? Ik voel mij laf. Het meisje heeft nog een nacht thuis geslapen en is toen geplaatst bij familie ver van de stad. Vele jaren later komt de moeder van het meisje op straat naar mij toe. Ze vertelt dat het heel goed gaat met haar dochter. Dat ze haar kind bij de pleegouders mag bezoeken. Ze is wel uit de ouderlijke macht ontzet. Haar dochter heeft het nog vaak over die politieagent die haar had weggehaald uit huis. Dat ze met de politieauto naar school was gebracht. ‘Je bent haar redder’, zegt de vrouw. Ik voel dat niet zo. Dat guitige koppie had ook mijn pleegdochter kunnen zijn.”
Deze melding dateert van jaren geleden. De protocollen voor dit soort meldingen zijn in de loop der jaren doorontwikkeld, maar helaas komt kindermishandeling nog steeds voor. Ook in de maand december helaas.
Een fijne veilige week toegewenst.