Op zoek naar de vele verschillende planten in onze gemeente, die er van nature voorkomen. Je hoeft alleen maar te kijken in de bermen langs de wegen, in de bossen, aan de akkerranden en zelfs tussen de straat- en stoepstenen. Elke plant is interessant; onkruid is maar een verzonnen woord. Als jij je er een beetje in verdiept, dan gaan die Beekse planten nóg meer leven. Zeker nu in de herfst overal paddenstoelen opduiken.
door Kees van Kemenade
Eigenlijk ben ik niet zo dol op naaldbossen als het gaat om biodiversiteit, het is daar nogal saai, maar als ik dan een hele groep levermelkzwammen zie groeien in de Gorpse bossen, dan herzie ik mijn mening. Hij groeit hier in de dikke laag dennennaalden met daaronder schrale zandgrond. Bij zwammen komt vaker symbiose voor en dat geldt ook voor de levermelkzwam.
De ondergrondse zwamvlok wisselt voedingstoffen uit met de dennen in de omgeving. Een mooie bruine leverkleur en het feit dat als je hem beschadigt er wit, melkachtig, sap tevoorschijn komt, heeft hem zijn naam gegeven. Natuurlijk verandert die kleur ook wel als de paddenstoel ouder wordt.
Het is een hele late, de levermelkzwam verschijnt zo eind oktober en groeit tot in januari. De vorst doet hem verrassend weinig. Dat geldt ook voor de stikstofverbindingen waar de rest van de natuur zoveel last van heeft; deze soort floreert dan juist. Hij komt in heel Europa voor. Weinig in Scandinavië waar de lucht heel schoon is, maar veel in onze streek om de voor de hand liggende redenen.
Melkzwammen vormen een hele familie van soorten, allemaal plaatjeszwammen. Tussen de plaatjes groeien de microscopische sporen die voor de verdere verspreiding van de melkzwammen zullen zorgen. Wie eetbare paddenstoelen zoekt, kan hem beter laten staan. Hij ziet er wel aardig uit, maar smaakt verschrikkelijk vies. Geniet er daarom maar van met je ogen, niet met de mond.