Hoewel een hoed met Schotse vlag en kolibrievlinder haar handelsmerk is ondertekent ze elke week haar prachtigste natuurfoto’s in ons Oirschots Weekjournaal met haar naam: Ria Donatz. Onze redacteur Rens kwam haar eens tegen in de vrije wildbaan zoals jagers zo mooi weten uit te drukken. Geen bovenmaats kanon onder de arm maar een professionele camera. Wachtend, speurend naar het mooiste plaatje van onze grote grazers. Haar buit wordt mee naar huis genomen, bestudeerd en de beste als groene illustratie naar het Oirschots Weekjournaal opgestuurd. Gewoon zonder verplichting en altijd weer als fijne verrassing van ons als vast team medewerkers. Als dank voor haar vele werk besloten we haar eens op het podium van mijn column Boel(e) Natuur) te zetten.
Ria, of zoals wij haar inmiddels in goed Brabants noemen “ons Ria” heeft haar kennis van de natuur niet met de paplepel ingegoten gekregen. Het is gewoon organisch gegroeid zoals dat met een fraai modewoord genoemd wordt. Rondreizend in groepen, wandelend door de mooiste terreinen en zich steeds vaker verbazend over bijzondere natuurverschijnselen. Beelden kun je meenemen in je hart maar de essentie vangen in een foto geeft ook iets in de hand om later nog eens op terug te kijken. Eerst proberend alles vast te leggen maar uiteindelijk steeds selectiever wordend. Geen boeken of apps gebruikend om het meest zeldzame te vinden maar de tijd nemend om een object te vangen onder de juiste omstandigheden. Helaas is juist die tijd vaak een uitdaging. Reeën ruiken je eerder dan jij ze ziet, vogels zijn gevlogen voordat je ze scherp in beeld hebt. Maar dat is ook juist uitdagend. Kijk maar eens naar de boerenzwaluw bij deze column. Precies op het juiste moment heeft Ria afgedrukt, de zwaluw net geland op een ijzeren balk, de snavel vol voedsel voor de jongen en meteen weer opgevlogen. Bijna elk veertje scherp in beeld, een flits bevroren in een foto.
Haar objecten vind ze rondom Best en Oirschot. Vroeger met haar helaas overleden man Cees op stap maar vooral met de kinderen van een gezin die door haar ondersteund wordt en Juist die kinderoogjes laten haar steeds weer nieuwe objecten zien. Een rups waar je gewoon aan voorbij loopt, een minuscuul bloemetje of een overstekende tor. Alles zien ze en alles is nieuw en interessant. Nog leuker is het werk met schoolkinderen. In vijftien minuten een gebied doorzoeken en dan met zoekkaarten proberen de namen te vinden. Niet alleen geeft dit veel voldoening maar alles wat groeit en bloeit levert ook weer tientallen foto objecten op.
Om haar eigen kennis uit te breiden gaat ze ook op stap met het IVN. Meelopend met excursies en actief onderzoekend met de vlinderwerkgroep en sinds een jaar ook met de paddenstoelenwerkgroep. Trieste ervaringen werden daarbij ook door haar vast gelegd. Dagvlinders die steeds zeldzamer werden en sommige soorten die zelfs geheel verdwenen door verdroging en verstikking. Tegelijkertijd was dat ook aanleiding om ook naar andere zespotige kruipers en vliegers te gaan kijken. Zo kwam ook haar ontmoeting met een dame pluimvoetbij tot stand. Uit haar veelheid aan plaatwerk had ze juist deze uitgekozen. Precies op het moment dat ze in haar nesthol zou verdwijnen werd ze gekiekt. De stuifmeelkorfjes aan haar achterste pootpaar bomvol geel voedsel. En omdat het zaak is om zoveel mogelijk mee te nemen voor het aanstaande hongerige kroost had ze zichzelf nog eens stevig omgedraaid in de bloem om zo nog meer stuifmeel mee te kunnen nemen.
Inmiddels weten we dat we ook namens u mogen zeggen: Ria, enorm veel dank voor je pachtige beelden. Laat het steeds weer anderen inspireren om ook de natuur in te gaan en letterlijk eens de ogen te openen. Kijk, zie en verwonder u in onze prachtige Brabantse natuur.