Alweer ruim 11 jaar geleden kwam geheel onverwacht Hans van der Vleuten op 41-jarige leeftijd te overlijden. Zijn ouders omschrijven hem als een 'heel innemend kind', wanneer ze met veel liefde over hem praten. "Iedereen kende hem wel. Op zijn driewieler en altijd in voor een praatje. Zo vriendelijk als hij was. Herinneringen levend houden is heel mooi", vertelt vader Henk van der Vleuten (88 jaar). "Toch hebben wij het beide inmiddels een heel mooi plekje kunnen geven."

door Marcia Engelander -van den Wittenboer

Moeder Tini (86 jaar) knikt bevestigend en glimlacht terwijl ze naar de foto kijkt van haar zoon op zijn driewieler, die ze met zo veel liefde heeft verzorgd. "Iemand verliezen is zwaar, maar een kind verliezen is een heel ander verhaal", vertelt vader Henk, "En zeker een kind waar je zo intensief bij betrokken bent geweest. We dragen hem voor altijd in ons hart."

Hans kwam als eerstgeborene van een tweeling ter wereld. En bij de geboorte bleek meteen dat er iets ernstigs aan de hand was. "Iedereen schrok toen Hans ter wereld kwam. De artsen, specialisten en verpleegkundigen. Mijn vrouw zei ook gelijk tegen mij dat het niet goed was", zegt vader Henk, "Toen moest de andere helft van de tweeling nog geboren worden. Arie kwam als een gezonde jongen op de wereld." Terwijl Arie in de armen van moeder werd gelegd, werd Hans met ambulance naar Tilburg naar gebracht. Hans had een Spina Bifida; een open ruggetje. "In het ziekenhuis in Tilburg waren zij gespecialiseerd om hem te opereren en het ruggetje te sluiten", legt vader Henk uit. "Aan de ene kant hadden we blijdschap en aan de andere kant wisten we dat het niet goed zat." Een open rug is een aangeboren defect van de wervelkolom. Het is één van de meest voorkomende aangeboren afwijkingen van het centrale zenuwstelsel. Hierdoor had Hans een hersenbeschadiging, zijn nierfunctie was niet goed en zou hij nooit kunnen lopen. Ook kwamen hierdoor afwijkingen in de groei. Met vijf weken oud kwam Hans naar huis en moeder Tini nam de zorg op zich.

Emilius-school

Het gezin, dat uit vier kinderen bestaat, deed zijn best om alles zo normaal mogelijk te laten verlopen. De zorg werd volledig door moeder Tini gedragen. Zo groeide Hans op tot een lieve, leuke en vrolijke jongen. "Hij mocht naar de Emilius-school in Son. Hij had het erg naar zijn zin", zegt vader Henk. Het besef dat hij niet kon lopen kwam wel langzaam maar zeker naar boven drijven bij Hans. Hij zei dan ook tegen zijn vader op een gegeven moment: "Papa, ik vind het wel heel vervelend dat ik niet kan lopen." Dit moment kan vader Henk zich nog helder voor de geest halen. "Dat was niet anders en daar konden we niets aan veranderen. Hij zat in een rolstoel, maar kon gelukkig wel later op zijn driewieler fietsen. Zijn heupen waren te zwak om te kunnen lopen." Zonder klagen onderging Hans ook twee operaties aan zijn rug in de Maartenskliniek in Nijmegen. Hans groeide krom. Er werd een staaf in zijn rug geplaatst zodat de wervels eraan konden groeien. "Heel veel pijn heeft hij gehad", vertelt vader Henk, "Hij doorstond alles zonder klagen. En ook in het ziekenhuis had hij gelijk alweer allemaal nieuwe vrienden gemaakt."

Eckartdal

Op 24-jarige leeftijd verliet Hans het ouderlijk huis. Hans ging wonen op Eckartdal in Eindhoven. Ook daar had hij het erg naar zijn zin en wederom was hij erg geliefd bij de medebewoners en de begeleiding. "Hij had een hele brede interesse", vertelt Henk terwijl moeder Tini een doos laat zien vol met houtzaag kunstwerkjes. Moeder laat vol trots een uit hout gezaagde en beschilderde 'Winnie the Pooh' zien, maar ook handgemaakte kledinghangertjes. "Ook fotograferen was zijn hobby. Hij hield een eigen foto-bouwboek bij van de verbouwing op het terrein van het Eckartdal. Maar ook vissen, puzzelen en de autoverzameling in de vitrinekast behoorden tot zijn hobby's." In de weekenden kwam Hans thuis en ging op bezoek met zijn driewieler bij vrienden en kennissen. "Hij deed niets liever dan praten", vertelt moeder Tini met een grote glimlach op haar gezicht. "Hij had een goede babbel. Het was een hele lieve jongen voor iedereen."

SUDEP

Op woensdagochtend 3 juli 2013 kwam al vroeg een telefoontje in de ochtend, waarvan vader en moeder van der Vleuten ontzettend schrokken en eigenlijk niet konden geloven. Hans was overleden in zijn slaap. "Waarschijnlijk aan een epileptische aanval midden in de nacht. Men noemt dit ook wel SUDEP, (Sudden Unexpected Death in Epilepsy, red.)", vertelt vader Henk, "Dit hadden wij helemaal niet verwacht." Moeder Tini vertelt dat het eerste wat zei riep was: "Dat kan nie, dat kan gewoon nie." Zo kwam er een abrupt einde aan het mooie leven dat Hans had en waar hij iedere dag met volle teugen van genoot. Het werd stil in Huize van der Vleuten, want Hans had heel veel vrienden en bekenden. "Een echt 'persoonlijk' afscheid hebben we ook niet gehad, dat was heel moeilijk voor ons. We hebben hem veel te vroeg moeten afgeven. We waren nog lang niet uitgepraat", zegt vader Henk zichtbaar aangedaan.

Wereldlichtjesdag Oirschot is op zondag 8 december in de Stoelendans. Het thema dit jaar is; 'Wat je in je hart sluit, vergeet-je-niet'. Je bent van harte welkom vanaf 18:15 uur. Aanmelden kan via de website: www.wereldlichtjesdagoirschot.nl