door Rens van Ginneken

Voor verzorgende Lotte Kolsters was de avonddienst nog maar net begonnen toen het onheil zich aandiende in verzorgingshuis Vestakker. “Het was rond zes uur. We hadden net gegeten en we waren ons aan het voorbereiden om de cliënten terug naar hun kamers te brengen. We zagen wel dat het slecht weer werd, maar hadden eigenlijk in eerste instantie nog niet door dat het zo heftig zou worden. Volgens Buienradar zou het noodweer net langs ons af gaan. Maar het leek steeds harder tekeer te gaan en vervolgens meldde één van de cliënten: mijn hele kamer staat vol water.”

Water uit de doucheputjes en de wc’s

Lotte vervolgt: “We hebben snel alle kamers gecontroleerd. Boven was niets aan de hand, maar van de dertien op de benedenverdieping stonden er elf onder water. Die bewoners hebben we snel naar het Leefplein gebracht. Het water kwam gewoon uit de doucheputjes en de wc’s omhoog.” Daarna was het snel schakelen voor het team. De calamiteitendienst, collega’s in Hoogeloon, de brandweer en de coördinator werden gebeld. “De brandweer had veel meldingen van wateroverlast en schade aan bomen. Ze gaven het advies om een half uurtje af te wachten; dan zou het water weer voldoende gezakt zijn om het af te kunnen voeren. Ook de collega’s in Middelbeers werden gebeld met de vraag of ze wellicht in de buurt waren, om te komen helpen.”

Zéér waardevolle buurtapp

Eén van die collega’s was medewerkster Meike van Haren. “Ik woon dichtbij, dus ik kon er gelukkig snel zijn, maar het was net of ik met mijn auto een zwembad inreed. Op zeker moment was het zicht ook bijna nul. Vervolgens heb ik een oproep in onze buurtapp gezet, dat werd weer opgepikt door de mensen van Garage van der Heijden, die het ook weer in hun buurtapp plaatsten. In ‘no-time’ meldden zich wel 25 helpers, die direct naar Vestakker kwamen, met watertrekkers, emmers en waterstofzuigers”, zo vertelt ze.

Evacueren gelukkig niet nodig

Fanatiek gingen de buurtbewoners samen met het personeel aan de slag en werd er keihard gewerkt om het water uit de kamers en de gangen te krijgen. Het overvloedige water van de enorme stortbui kwam inmiddels ook via enkele lichtkoepels naar binnen, onder meer in de ontvangsthal. Lotte: “Het geluid van de regen en de hagel op de koepels was oorverdovend. In de tussentijd zijn we ook nog bij de aanleunwoningen wezen kijken. Ook daar stroomde het water op veel plaatsen over de vloeren, maar daar was gelukkig vrijwel overal al familie te hulp gekomen.” Meike weer: “We hebben het wel over eventueel evacueren gehad, maar zover kwam het gelukkig niet. Volgens Buienradar zou er niet veel regen meer komen. Ook waren cliënten wel wat angstig soms, maar niet in paniek, ze namen het goed op over het algemeen. Door alle hulp was het meeste om negen uur al opgeruimd.”

Hartverwarmend

Teamleider Barbette Peijs is amper drie weken geleden aangesteld als teamleider. “Ik viel dus al snel met mijn neus in de boter”, vertelt ze met een glimlach. “Ik wilde direct naar het verzorgingshuis, maar ik woon in Tilburg en de situatie op de weg was zó slecht, dat er gewoon niet door te komen was.” Ze is vol lof over haar team dat - mede dankzij de vele helpers uit de buurt - de situatie al zo snel weer onder controle had. “Alle credits gaan echt naar hen”, zo concludeert ze. “Ik ben contact blijven houden met het management, de coördinator en de calamiteitendienst en met de overdracht van de avond- aan de nachtploeg ben ik zelf ook gekomen en konden we om 7 uur in de ochtend weer starten met het dagelijkse programma en de zorg. In de loop van de woensdag moest er nog veel schoongemaakt worden natuurlijk en de technische dienst is aan het uitzoeken hoe het heeft kunnen gebeuren. Ze vermoeden dat de combinatie van een heel schuin dak en daaronder een plat dak ertoe heeft geleid dat het riool het niet meer kon verwerken tijdens die hevige bui.”

De teamleider besluit: “We vonden het echt hartverwarmend dat er zo snel, zóveel hulp uit de buurt kwam. Daar gaan we zeker nog een leuk avondje tegenoverstellen, om die mensen héél hartelijk te bedanken!”