Op 4 oktober is Oosterhouter Frans Peterse overleden. Hij werd 86. Hij was een man die als psychotherapeut velen met passie geholpen heeft om hun leven weer op de rit te krijgen. Frans was onder meer een vermaard psychotrauma therapeut die werd ingeschakeld bij bankovervallen, busongelukken, voor trein machinisten die geconfronteerd werden met zelfmoord etc.

Toen hij volgens de regeltjes op 65 jarige leeftijd moest stoppen met zijn werk protesteerde hij heftig. Hij voelde zich geestelijk en lichamelijk topfit en hij maakte onder meer de leiding van de NS duidelijk dat juist iemand met zijn ervaring van grote betekenis was voor dit werk. De directie van de Spoorwegen gaf hem gelijk en hij ging nog 20 jaar door met zijn werk, waarbij hij bij het begeleiden van kinderen die jong hun vader of moeder hadden verloren werd geholpen door zijn grote liefde, zijn vrouw Marianne. Tot voor kort begeleidde hij ook huisartsengroepen die in hem een warm luisterend oor en advies vonden voor de soms heftige ervaringen in hun praktijk. Voor de Oosterhout Academie verzorgde hij een gastles over de psyche van de mens. De onvoorstelbare berg bedankbrieven die Marianne mocht ontvangen waren hartverwarmend en gaven een ontroerend beeld wat hij betekent heeft in het leven van vele Oosterhouters.

Frans werd in 1937 geboren in Tiel in een katholiek gezin met een vader die een succesvolle grossierderij had met onder meer sigaren en sigaretten en die door heel Nederland met eigen vrachtwagens winkels beleverde. De oorlogsjaren in Tiel waren heftig door de vele bombardementen. In 1944 moest het gezin vluchten naar familie in Leeuwarden. Na de oorlog keerden ze terug naar het verwoeste Tiel dat door de puinhopen een speelparadijs was voor kinderen. Na zijn middelbare school wilde hij priester worden. Toen hij echter op het Groot Seminarie bij de paters van Scheut in Gemert de eeuwige gelofte moest afleggen zag hij dat voor de eeuwigheid niet zitten. Toen hij korte tijd later zijn vrouw ontmoette had hij geen enkele moeite om voor haar wel een eeuwige gelofte af te leggen. Gelukkig maar voor zijn in Amerika wonende dochter Eltine en hun zoon Marc, de kleinkinderen en een achterkleinkind. Na zijn seminarie tijd ging hij studeren aan de Sociale Academie in Nijmegen. Daarna volgde hij vele opleidingen om uit te groeien tot een psychotherapeut van academisch niveau.

Frans was een zeer veelzijdig mens: hij was kunstverzamelaar, zanger in onder meer het kerkkoor van de Sint Jan, schreef meer dan 1000 recensies voor bibliotheken over psychosociale boeken, lezer en verzamelaar met een grote privé bibliotheek en een man met een groot gevoel voor humor.

Het laatste jaar ging zijn gezondheid achteruit maar hij bleef scherp en jong van geest. De laatste weken was zijn grote wens om niet in het ziekenhuis te sterven maar thuis tussen zijn geliefden. Zijn wens is in vervulling gegaan. Een waardevol mens is heengegaan.

Math Theeuwen