Volgens velen is je trouwdag de mooiste dag van je leven. Dus laten bruidsparen zich uitgebreid portretteren door een vakfotograaf. Hoe anders is dat als er een baby wordt geboren. Dan worden er in alle hectiek gauw wat foto´s gemaakt. Een gemiste kans vindt geboortefotograaf Eva Thomassen. Het zijn unieke momenten in een mensenleven. “Ik leg emoties vast.”

Van het moment dat een moeder haar pasgeboren baby op de buik krijgt. Of een vader die voor het eerst zijn kindje vasthoudt. “Dat zijn pure, overweldigende foto’s.” Er komt van alles op de kersverse ouders af, dus vervliegen die momenten snel. “Vaak zijn ouders tot tranen toe geroerd als ik hun de fotoreportage overhandig.” Dan beleven ze alles opnieuw.

Passie

Pas na haar eigen bevallingen viel het kwartje bij Thomassen. Haar oudste zoon is net 11 jaar geworden. In alle commotie rondom zijn geboorte heeft haar man toen een paar foto’s gemaakt. “Die zijn me ontzettend dierbaar,” vertelt ze. “Bijzondere foto’s waaruit zowel kracht als kwetsbaarheid spreekt.” Daarna is zij zich gaan verdiepen in het fenomeen geboortefotografie. Bij de geboorte van haar jongste zoon gaf ze haar spiegelreflexcamera aan de kraamhulp. “Maar een goede camera maakt nog geen goede foto’s. Die waren allemaal bewogen.” Toen wist ze dat ze hiervan serieus werk wilde maken. Ze volgde een uitgebreide workshop geboortefotografie. “Nu heb ik mijn passie gevonden,” zegt ze.

Is het niet ongemakkelijk om als vreemde aanwezig te zijn bij zo’n intieme gebeurtenis? Thomassen lacht. “Ik ben een vlieg op de muur,” zegt ze. Rustig als ze is, vergeten ouders dat ze aanwezig is. Ook ziekenhuisbevallingen fotografeert ze, tot in de operatiekamer. “Het Amphia Breda heeft me daarvoor toestemming gegeven.”

Stand-by

Thomassen werd in Oosterhout geboren en ging naar het grafisch lyceum Sint Lucas. Daarna volgde ze twee jaar kunstacademie St. Joost en een avondopleiding fotografie. Sinds ze in 2017 startte als geboortefotograaf heeft ze 56 bevallingen vastgelegd. Dat kan behoorlijk intensief zijn. “De langste duurde zo’n 17 uur.” Of het gaat snel. “Bij twee geboortes was ik te laat.” Een uitzondering want als je geboortefotograaf bent, vraagt dat het nodige commitment. “Vanaf de 38e zwangerschapsweek blok ik vier weken waarin ik stand-by ben. Dat betekent dat ik er snel kan zijn. Ja, ook midden in de nacht.” Ze is lid van een beroepsvereniging en als het nodig is staat een collega paraat.

Wanneer is ze als fotograaf tevreden over de foto’s? “De stijl moet helemaal kloppen. En kleur is belangrijk. Dat valt niet mee in een ziekenhuisomgeving met tl-licht. Bij een thuisbevalling is er vaak oranje licht en flitsen is natuurlijk uit den boze. Door de foto’s te bewerken maak ik ze warmer. Elke foto moet je aan de muur kunnen hangen.“ En waar wordt ze als moeder blij van? “Ik hou van foto’s van details.” Ze laat foto’s zien van piepkleine babyvoetjes. Een close-up van een rimpelig gezichtje van een pasgeborene.

Intens

Spelen haar eigen emoties een rol? “Mijn camera is een soort filter,” vertelt Thomassen. “Daarmee bewaar ik mijn professionaliteit, zodat ik me niet laat meeslepen.” Toch zijn er ook verdrietige momenten die haar raken. Zo fotografeerde ze de geboorte van een niet levensvatbaar kindje. En sommige bevallingen zijn traumatisch. “De moeder was ontzettend blij met de fotorapportage. Dat hielp bij de verwerking.” Thomassen blijft nog 2,5 uur na de bevalling om foto’s te maken. Eventueel ook met broertjes, zusjes of grootouders. Daarna is iedereen bekaf en gaat ze naar huis waar ze zo’n drie weken aan de geboortereportage werkt. Een dierbare herinnering aan een van de meest emotionele en intense ervaringen in een mensenleven.

CC (foto: Eva Thomassen Fotografie)