Zomaar, een lege donderdagavond. Even op de site van de Bussel kijken en daar staat dit: De Jakop Ahlbom Company speelt Strangely Familiar. Ooit zag ik Horror van hen en die was bijgebleven. Bussel gebeld: Is er nog een plekje? Genoeg, zo bleek, want de zaal was half gevuld. In het publiek tal van Oosterhoutse toneelspelers ook. Goeie hè, mensen met smaak.

De Company bestaat uit een zestal acteurs, maar er wordt geen woord gezegd, alleen als er (knap) gezongen wordt en dat is maar een paar keer.

De wekker gaat, tijd om te gaan werken. Vermoedelijk is het een kantoor van een ministerie, want een van hen wordt zo gek dat ie uit het raam springt. Da’s daar niet vreemd vermoedelijk. Jiskefet-achtige taferelen en iedereen buigt (en is bang) voor de baas. Om de gesprongene te vervangen komt er een nieuwe medewerker, die sprekend lijkt op iemand die er al werkt. Die nieuwe blijkt populairder dan de oude, die toch al werd gepest. Intussen worden er allerlei acrobatische toeren uitgehaald. Dat had Jiskefet dan weer niet, maar hier werd dus ook niks gezegd, geen woord. Met het fraaie en uiterst mobiele decor wordt volop geschoven. Zo vaak dat je er soms wat duizelig van wordt, het heeft een eigen choreografie. Kantoor wordt keuken en de ‘tweeling’ gaat aan tafel. Waardenberg&DeJong-achtige taferelen. Het heeft wat weg van het Nederlands Dans Theater, de choreografie en de timing zijn perfect.

Op enig moment moet er natuurlijk ook uitgegaan worden, inclusief een snackbar. Oh ja, en de kerels ‘knokken’ om een mooie vrouw.

De volgende ochtend gaat weer de wekker, op naar kantoor dus. Daar volgt een explosie en de baas blijkt het bangst van hen allen. Hij verliest zijn aanzien. Een van de tweeling is zijn papieren kwijt en hij verdenkt de andere helft ervan die gestolen te hebben om goeie sier te maken bij de baas. Een ‘knokpartij’ volgt. En nergens hoor je een voetstap of een schoen het podium raken hè, het blijft muisstil. Tijdens de vrijdagmiddagborrel wordt er hilarisch gedanst.

Waar het allemaal precies toe leidde wisten veel mensen na afloop niet. Wel wisten ze dat ze een avond zeker niet aan hun werk, de WOZ, de tuin of wat dan ook hadden gedacht. Mime dus, en velen uit het publiek waren ook al sprakeloos. Fraaie avond en onthoudt die naam: Jakop Ahlbom Company.

evr