Dit jaar was het een regenachtige vierde mei. De deelnemers van de stille tocht, die om 19.15 uur bij het stadhuis vertrok, vormden een bonte rij met paraplu’s. Voorop de trommelaar die het tempo bepaalde naar het stadspark. Ondanks de regen hadden zich daar enkele honderden mensen verzameld. Zoals altijd waren er toespraken, kransleggingen, het Wilhelmus en twee minuten stilte, gelukkig ook hier zonder commotie.

Deelnemers hoefden zich hier niet aan te melden en werden evenmin gefouilleerd bij binnenkomst. Wel als vanouds het stemmige repertoire van de Oosterhoutse Nachtegalen en de Koorgroep Oosterhout. Zij stonden enigszins beschut onder de bomen. De leden van de Koninklijke Muziekvereniging Oosterhout speelden er in blauwe capes, terwijl de scouts van Scouting Erasmus rondom het oorlogsmonument stonden opgesteld waar de regen vrij spel had.

Verantwoordelijkheid

Scheidend burgemeester Buijs ging in zijn toespraak in op het feit dat er vandaag de dag nog steeds vervolging en onderdrukking zijn en oorlogsslachtoffers zoals in Gaza en Oekraïne. Hij zei dat democratie ieders verantwoordelijkheid is. “Democratie moet je bewaken,” zo sprak hij en benadrukte dat vrijheid nooit af is. “Je moet eraan blijven werken. Vrijheid deel je met elkaar en moet je doorgeven.”

Vervolgens sprak Lieke Primo de aanwezigen toe. De 17-jarige scholier van het Oelbertgymnasium droeg het gedicht ‘Vrijheid’ van schrijver Marion Bloem voor. Ook sprak Lieke de hoop uit dat we samen kunnen werken aan een toekomst waarin vrede wel vanzelfsprekend is. Voor Lieke was het de eerste keer dat ze bij de ceremonie aanwezig was. Ze vond het erg indrukwekkend. Was ze niet zenuwachtig? “Mijn knieën knikten en gelukkig had ik wijde broekspijpen. Maar het ging verder goed,” zei ze naderhand tevreden. En terecht, want haar stem klonk glashelder voor het publiek. Het gedicht van Marion Bloem had ze zelf uitgekozen omdat de boodschap goed paste bij haar tekst. De vrijheid van de een moet ten slotte niet ten koste gaan van die van een ander.

Respectvol

Nadat de Koninklijke Harmonie enkele koralen had gespeeld, blies de trompettist het signaal Taptoe. En volgden de twee minuten stilte. Daarin waren wel merels en duiven te horen maar gelukkig ook hier geen dissonante geluiden. Daarna werd het Wilhelmus gespeeld. Vervolgens legden de burgemeester met echtgenote Christel, de voorzitter van het Oranjecomité, de Vereniging Uitgezonden Militairen Oosterhout en de Vereniging 1e Poolse Pantserdivisie een krans. Ter afsluiting was het defilé van alle aanwezigen langs het monument en de kransen. Een respectvolle bijeenkomst dus weer.

Druppeltjes

Of de regen de aanwezigen niet deerde? “Die paar druppeltjes,” zei een toeschouwer. “Vergeleken bij wat degenen hebben meegemaakt die wij vandaag herdenken, stelt dat niks voor.” En zo dachten er meer over. Veel ouders met kinderen, zoals Marieke met haar zesjarige zoon die onder de indruk was van de aanwezige veteranen in vol ornaat. Of een vader met twee jonge dochters. “Wij komen uit Bleskensgraaf en zijn hier op vakantie. Maar ik vind het belangrijk dat ze dit meemaken,” zei hij. Na een lang defilé gingen de mensen gauw weer huiswaarts, want de regen wist van geen ophouden.

CC (foto’s Casper van Aggelen)