Met een heleboel mooie woorden werd burgemeester Buijs vorige week woensdag uitgezwaaid en vooral zijn verbindende kwaliteiten werden benadrukt. Maar wie hem ietsje beter kende zal zich soms ook wel eens hebben afgevraagd ‘of ie toen niet liever de kogel door de kerk had gejaagd dan te proberen vrienden te blijven’. “Je bleef met iedereen altijd on speaking terms”, zei griffier (en ceremoniemeester) Eric Kaarsemaker. En jazeker, da’s knap, zeker als je uit een loonwerkersomgeving komt.

Het vertrek van Mark Buijs kwam voor velen als een donderslag bij heldere hemel. Ton Biemans zat zich ook af te vragen waarom nou juist Roosendaal. In de blokjes hieronder kunt u lezen waarom.

Roosendaal

Je hebt als mens altijd een droom,

Iets nieuws onder de zon.

Je wilt wat anders, klein of groot,

Als inspiratiebron.

Zo’n zoektocht, ja, dat is normaal,

Maar dan denk je niet

aan Roosendaal.

“Ik had hier liever gestaan vanwege je herbenoeming”, aldus Kaarsemaker, die met Buijs een lekker team vormde. “Jij leeft verbinding door handen te schudden en die betrouwbaarheid is belangrijker dan veiligheid.” Hij benadrukte vooral ook het gevoel voor humor van Buijs, vooral buiten de momenten dat hij in zijn rol was.

Roosendaal

Het ligt nog verder dan De Leur.

Nou, dat zegt wel genoeg.

Er wonen leuke mensen, hoor,

Er is een voetbalploeg,

Die ooit failliet ging, helemaal.

Zit niemand mee,

in Roosendaal.

Raads-nestor Peter de Laat had het vooral over het wijkgericht werken, de manier waarop hij de coronacrisis had aangevlogen. “Oh ja, nog twee dingen: Graag nog veel meer van die Hongaarse stoofschotel en ik hoop dat de maximum spreektijd voortaan ook voor de voorzitter geldt’

Roosendaal

Je koopt er kleren, elke dag,

Dat noemen ze er ‘store’.

Da’s ver buiten het centrum daar;

Je rijdt gewoon rechtdoor

Zo langs de stad, doet men massaal.

Er komt geen kip

in Roosendaal.

“Je agenda beheren was niet je sterkste punt”, zei locoburgemeester Piena. “Ik heb samen met het secretariaat overwogen om de datum van je installatie in Roosendaal uit je agenda te halen in de hoop dat je die ook zou vergeten, net als je eigen zilveren bruiloft”, grapte hij, en haalde ook de manier waarop Buijs de coronacrisis te lijf was gegaan naar voren. “Je bent een fijn mens. Om je voor jouw inzet voor Oosterhout te bedanken heeft het college besloten om jou tot ereburger te benoemen.” Waarop natuurlijk de penning, de oorkonde en de bloemen voor Kristel werden overhandigd.

Roosendaal

Er is al jaren een probleem

Met een of andere wijk

Met schietpartijen en gedoe,

Enfin, met veel gezeik.

Het lijkt soms een wildwestverhaal.

Vinden mensen leuk

in Roosendaal.

Tenslotte kwam de aanstaande burgemeester van Roosendaal zelf aan het woord en zette een paar versleten schoenen op het spreekgestoelte. “Deze kocht ik nieuw toen ik hier begon en ze zijn inmiddels zeven keer verzoold. Duizenden kilometers op gewandeld. Nu ze echt op zijn werd het tijd om na te gaan denken over mijn toekomst.” De coronaperiode vond hij zelf ook de zwaarste, vooral in emotioneel opzicht. “Er is meer rust gekomen in de wijken, daar ben ik wel trots op”, zei hij. Richting de raad zei hij: “Kijk naar het grotere plaatje en ga niet op de stoel van het college zitten. Maar ik heb me met u nooit onveilig gevoeld.” Waarop hij natuurlijk een aantal (meest naaste) mensen op het gemeentehuis bedankte.

Roosendaal

’t Is geen echte ‘gemeente’, hoor:

Dat zeggen ze gerust.

Ik zag een filmpje op het net,

Ze doen dat heel bewust.

Als je ze belt, klinkt amicaal:

“Wij zijn geen gemeente,

Wij zijn Roosendaal!”

Waarop de Hofkapel de raadzaal binnen kwam om Kristel uit te zwaaien als beschermvrouwe van de OCS. In die zaal natuurlijk ook veel familie, hoogwaardigheidsbekleders, de raadsleden en wethouders en collega-burgemeesters.

Roosendaal

Ze hebben er een oud station

Met elke dag een trein.

Je kunt zelfs naar het buitenland,

Als je daar zou willen zijn.

Op dat vlak is het hier wat kaal.

Maar voor een station

naar Roosendaal?

Cadeaus waren er natuurlijk ook. Buijs had aangegeven niet ‘met zo’n portret’ in de eregalerij van burgemeesters terecht te willen komen. “Dan zou je het meteen in de fik steken, had je gezegd. Dus hier zijn eerst de lucifers”, grapte De Laat. Toch kwam er een portret als afscheidscadeau, een karikatuurtekening.

Roosendaal

Wat heeft een mens te zoeken daar?

Dat vroeg ik me dus af.

Misschien deed Mark iets verkeerd

En krijgt ie daarom straf,

En stuurt het Bossche tribunaal

Hem – da’s heel wreed –

naar Roosendaal.

De afscheidsreceptie vond plaats in de hal van het gemeentehuis en het was er druk. De familie Trommelen nam het muzikale gedeelte (gelukkig …) over van de Hofkapel en er werden weer een paar honderd handen geschud. Voor iedereen was er een boekje met 55 foto’s uit zijn regeringsperiode, allemaal van Casper, onze eigen hoffotograaf. We sluiten af met de laatste strofe uit het gedicht van Ton Biemans, waarvan akte.

Roosendaal

Ik hoop wel dat die arme man

Er niet ten onder gaat.

Maar als het zijn eigen keuze is,

Ja, dan is het te laat.

Want bij een flop: hier geen onthaal:

Hij wou toch graag

naar Roosendaal.

evr

(foto’s Casper van Aggelen)