Was het een pinantie, zoals wij dat vroeger op de May zeiden? Nou, daar waren de kenners het totaal niet over eens, maar ze kregen hem wel, die Engelsen. En toen werd het 1-1 en tegen het eind van de wedstrijd werd het 1-2. Geen finale dus, geen getoeter en voor niks geboekte hotels in Berlijn, waar zondag Spanje Europees kampioen werd door Engeland te verslaan met 2-1.

De horeca baalt er misschien wel als hardste van, want het was druk in de Klappij en aan de Laaienoek. Soms drink je om iets te vieren, soms om je ‘verdriet’ te verdrinken. Aan allebei die ‘voorwaarden’ werd meer dan voldaan. De enigen die ècht juichten, behalve die Engelsen dan, waren de mensen die de goede uitslag in de pool hadden geraden en hun drankrekening daardoor met gemak konden betalen.

Ook blij was natuurlijk Snollebollekes, die er een ‘wereldhit’ aan over hield. Kemps heeft toch wel het nieuwe marcheren uitgevonden: Naar links …twee-drie-vier, naar rechts … twee-drie-vier.

Blij waren zeker ook de mensen die niks om voetbal geven en stiekem zijn dat er meer dan al die liefhebbers die meteen ook allemaal deskundigen zijn omdat ze ooit in TSC 16 of Irene 8 hebben gespeeld. En blij waren ook een heleboel mensen toen Memphis al vroeg af moest haken, toch wel de risée van dit EK.

Maar ècht blij kon je toch wel worden van die tienduizenden in oranje geklede mensen op de tribunes en op die ‘fan-zones’. Wat een indrukwekkend plaatje was dat steeds. Maar al dat oranje spul kan weer in de kast.

Gelukkig zijn er nog een heleboel mensen die elkaar opzoeken om naar een wedstrijd te kijken. Mensen die niet achter hun i-pad gaan zitten met een koptelefoon op. Op de een of andere manier leek er meer saamhorigheid dan de laatste tien jaar. Die winst hebben we dan in elk geval wèl geboekt.

evr

(foto’s Casper van Aggelen)