80 jaar na de Bevrijding van Zuid Nederland wordt er een plakboek gevonden met een publicatie van een met eerste prijs bekroond opstel van een 12 jarige scholier.

“Zeg jongens luister eens”, zei vader en ging eens gemakkelijk in zijn stoel zitten. Hij stak een sigaar op en…Nou als vader dat deed, dan had hij goede zin. Wij gingen vlug om hem heen staan en vleiden; Hé, vader vertel eens!

“Nou jongens” begon vader en pufte nog eens smakelijk aan zijn sigaar, “Over enkele dagen is het weer bevrijdingsfeest en daar wil ik wel eens wat over vertellen. “10 mei 1940, een prachtige zonnige morgen, de bloemen geuren en de vogels zingen. Ja, het zou een mooie dag worden. Eensklaps werd de rust verstoord. Een geweldige motorgeronk van honderden vliegtuigen boven Nederland. De soldaten die hier op wacht stonden zeiden tegen elkaar: Dat kan voor de Engelsen een zware dag worden.

Maar nauwelijks waren de woorden over hun lippen gekomen of zie de bommenwerpers beschermd door de jagers duiken omlaag en gooien hun zware moordende bommenlast hier neer. De radio waarschuwde voor Duitse parachutisten die bij de bruggen en belangrijke plaatsen neerkwamen.

Op 3 punten kwamen de Duitsers met ratellende tanks ons land binnen. En nog daags van te voren had Adolf Hitler een mooie brief geschreven waarin stond dat Nederland geen vrees behoefte te hebben.

Toch viel hij onverwachts op een laffe manier zonder oorlogsverklaring Nederland aan ’t werd een verschrikkelijke oorlog. Binnen vier dagen moesten wij capituleren. In de bezettingstijd zijn er verschrikkelijke dingen gebeurd o.a. bij razia’s en executies in concentratiekampen. Wij hebben toen een angstige tijd beleefd.

Eindelijk na vier lange jaren kwamen de Engelsen, Amerikanen en Canadezen ons bevrijden.

De leuze O.Z.O. (Oranje zal overwinnen) ging in vervulling.

Op 16 sept. 1944 kwamen de bevrijders onze stad binnen. De mensen sprongen op de tanks en wagens. Ze reden een eindje mee en drukte de soldaten de hand. Wat was het volk blij. Velen hadden de tranen in hun ogen van blijdschap. De soldaten trakteerden met sigaretten, chocolade, kauwgom en biscuits. Jammer dat ons hele land niet in eens bevrijd werd. Wat is daar in het Noorden tijdens de hongerwinter veel geleden.

19 september 1944. We waren vrij!! De vlaggen hingen uit en overal in de stad droeg men oranje. Totdat… er boven Eindhoven tegen de avond een aantal vliegtuigen cirkelden. Ze gooiden oranje bollen uit. De mensen juichten, waren door het dolle heen en zongen “Oranje boven”. Maar het waren Duitse vliegtuigen die lichtkogels uitgooiden. Daarna begon het bombardement. Het werd een paniek op straat. Ieder die kon vluchten naar binnen. Er vielen veel slachtoffers onder de bevolking. Ook binnentrekkende geallieerde soldaten werden gedood.

Door het moedig optreden van een tuinman is een Duitse tankaanval vanaf Soeterbeek op onze stad niet doorgegaan. Zo was Eindhoven tenslotte voor goed vrij. Vrijheid!!

Dat betekent heel wat voor mensen. En nog ieder jaar, nu voor de achtste keer, vieren wij bevrijdingsfeest.

Komt men dan door Eindhoven, dan ziet men overal de bevrijdingsster en veel lichtjes. De fakkel maakt weer dezelfde tocht als de Engelsen en Amerikanen maakten, toen ze opmarcheerden van Bayeux naar Eindhoven. De verlichting herinnert de mensen aan onze bevrijding. Maar wij mogen vooral niet vergeten de mannen, die voor onze vrijheid zijn gesneuveld. Zij waren misschien vader van een gezin. Ook zij hielden van hun ouders. De grote soldatenkerkhoven met haast ontelbare kruisen herinneren ons aan het grote offer voor de vrijheid.

Ja, zei vader, jullie waren nog maar baby’s en veel te klein om alles te begrijpen. Dat is maar gelukkig ook, maar het is tocht wel goed dat jullie er iets van weten. En laten we niet alleen God bedanken voor onze redding, maar Hem ook vragen dat we geen wredere oorlog meer meemaken. Ook een weesgegroetje bidden voor allen die hun leven gaven voor onze bevrijding. “

Leve de Vrijheid! Daarmee was jammer genoeg het boeiend verhaal uit.

Het dagboek is gevonden en voor een kwartje uit de Kringloop meegenomen.

Via een Lezersservice advertentie (in de BNdeStem) heb ik in Oosterhout aan de zus Bernadette van de schrijver Wim Hoogers het 70 jarige plakboek kunnen overhandigen.