Heel hard schiet het niet op, daar langs het kanaal. Maar er is ook wel een heleboel werk aan. Eerst die oude asfaltlaag afvoeren, dan dat pad een stuk breder maken, dan de grond zo stevig maken dat de enorme betonplaten die erop komen stevig èn strak liggen. Maar dan heb je ook iets wat wielrenners wel ‘zwart ijs’ noemen. En, dames en heren, dat ís het ook. Je mag er officieel nog niet op rijden, maar hé, wat is tegenwoordig nog ‘officieel’ hè. Als dat kunststukje klaar is kun je binnen een minuut of tien in Dongen zijn en het gaat straks helemaal tot Tilburg. Half uurtje op je e-bike en je zit midden in de stad die ècht bruist, want dat doet Tilburg. Dit in tegenstelling tot Breda. Da’s misschien wel mooier, maar ook behoorlijk ingekakt, vergeleken met de kruikenstad. Daar vertelde een cabaretier overigens nog een leuke grap over. “Ik reis met de trein en dan kom ik bij Tilburg en denk: Wat is het toch jammer dat die stad in de tweede wereldoorlog zo gebombardeerd is. Nou blijkt dat aan de reacties helemaal niet het geval. Nou, dan wordt het wel tijd!” En een poosje geleden kocht iemand er een huisje. “Moet je daar in Tilburg voor betalen joh?!!”, zei een grapjurk. En inderdaad, Tilburg is dus niet de mooiste, wel verreweg de meest actieve.

evr