Aangenaam. Mijn naam is Margje Oerlemans-Laros. Onder leerlingen beter bekend als juf Margje, juffrouw, juf, JUUHUUUUFFFF of soms zelfs mama of opa. Inderdaad, ik ben leerkracht. Trotse leerkracht van groep 3, 7 en 8 bij OBS Den Bussel. Graag neem ik jullie mee in mijn leven als leerkracht.

’De scholen zijn weer begonnen.’ Deze (waarschijnlijk voor iedereen) bekende leus (op de banners van Veilig Verkeer Nederland) is weer zichtbaar in het hele land en markeert een nieuw schooljaar. Nieuwe leerlingen, nieuwe uitdagingen, nieuwe doelen, nieuwe start.

De eerste maandag van het schooljaar is voor iedereen spannend: voor leerlingen, voor leerkrachten en uiteraard ook voor ouders. Ik vind het altijd erg fijn dat wij die eerste dag met het team naar buiten gaan om de leerlingen en ouders welkom te heten, kennis te maken, vakantieverhalen te horen en knuffels te ontvangen (hele dikke knuffels).

Dit jaar heb ik geen eigen groep, omdat ik andere (nieuwe en uitdagende) taken heb gekregen. Daarom had ik geen eigen klas om op te vangen die maandag, maar kon ik eens rondkijken en luisteren wat er allemaal gebeurde. Ik kan u zeggen: GENIETEN!

Ik zag hoe groot (en bruin door de vakantiezon) sommige leerlingen geworden zijn. Ik ga ernaast staan en zeg: “Jij moet eens stoppen met groeien. Straks ben je nog groter dan ik!” Twee stralende ogen kijken me aan en de leerling begint te giechelen.

Ineens word ik van achteren vastgeklampt. Zonder te kijken, weet ik direct wie het is. Een leerling van vorig jaar die me (duidelijk) gemist heeft. Met een stralende lach draai ik me om: “Goedemorgen! Wat heerlijk om jou weer te zien! Hoe gaat het?” Voluit vertelt ze me over haar heerlijke vakantie.

Sommige leerlingen zie ik wat verlegen bij hun ouders staan. Er zijn dit jaar twee nieuwe juffen. Heel spannend natuurlijk. Ik vraag aan een leerling of ik met hem mee zal lopen naar de juffen. “Heel graag”, zegt moeder. Zodra we in de buurt zijn van de juffen, geef ik met een hoofdgebaar aan dat het spannend is. De juffen ontfermen zich direct over deze leerling en nog geen twee minuten later, zie ik dezelfde leerling hand in hand staan bij zijn juffen. Ik kijk zijn moeder nog eens aan en ik zie dat ze me dankbaar aankijkt. Ik glimlach naar haar.

Als de bel gaat, gaan de leerlingen met de nieuwe leerkrachten naar binnen. Omdat ik dit jaar dus geen eigen klas heb, blijf ik nog even buiten rondlopen om de laatkomers op te vangen. Een leerling komt met zijn moeder naar me toe: “Hij weet niet meer in welk lokaal hij moet zijn.” “Geen probleem, ik loop met hem mee.” In de gang maken we kort een praatje en ik wijs hem de weg naar zijn nieuwe lokaal. Nou ja, nieuw... Hij zat vorig jaar in hetzelfde lokaal.

Ik loop weer naar buiten en zie een moeder staan van een leerling die vorig jaar bij mij in de klas zat. Ik vraag haar hoe het gaat. We maken kort een praatje. Een tijdje later krijg ik een berichtje van haar in de oudercommunicatie-app. Ze vond het fijn dat ik vroeg hoe het ging en om elkaar even gesproken te hebben. Ik voel me warm worden van binnen. Wat een fijn bericht.

Zo. De scholen zijn weer begonnen. Ik ben heel benieuwd wat het komende schooljaar me gaat brengen en ik geniet nu al van de speciale momenten die ik met leerlingen mag delen. Mijn leerlingen, mijn klas. En ik mag hun juf zijn. Hun trotse juf.