De onvervalste meezinger ‘Oh, wat is het leven toch fijn’ van het lokale zangduo Janny en Dirk Jan in de recreatiezaal ‘De Ontmoeting’ en het uitnodigende parool op de gevel ‘Voor elk verhaal... een warm onthaal’, een lijfspreuk van Albert Megens zaliger, kan het haast niet missen. Mensen voelen zich niet alleen deze woensdagmiddag thuis in het Huis van de Buurt ‘De Rode Loper’ in Kaatsheuvel, maar ze voelen zich hier het hele jaar meer dan welkom. Ook het beurtelings organiseren van ‘De Gezellige Zondag’ en de jaarlijkse Burendag dragen hier ongetwijfeld aan bij.

Een verhaal van Harry Hens

Sociale Academie

Jacqueline de Bekker houdt van mensen, dat kan niet anders. Nota bene in ’de Week van de Eenzaamheid’ treffen we elkaar hier op de werkplek. Want ook mensen die te kampen hebben met eenzaamheid kloppen bij Jacqueline aan voor een luisterend oor of een kopje koffie. Alweer meer dan 44 jaar is ze werkzaam in het maatschappelijk werk, in de zorg en in het sociale domein. Maar dat was destijds in 1980 geen abc-tje voor Jacqueline. Toen ze op haar 17e van het gymnasium kwam, wist ze al meteen wat haar vervolgstappen zouden gaan worden. ”Ik wil graag mensen helpen.” Maar dat is een wel heel breed begrip. ”Zou ik nu rechten gaan studeren?” Nee, uiteindelijk was de meest logische stap op dat moment de Sociale Academie in ‘s-Hertogenbosch. Mensen in de samenleving met of zonder een verstandelijke beperking en/of een rugzak, daar had ze een zwak voor. Kwetsbare mensen in hun dagelijkse levensomstandigheden van nuttige handvatten voorzien geeft veel voldoening, moet Jacqueline toen al ingeschat hebben. Hoe voelt het om deze lotgenoten met elkaar in contact te brengen en bijvoorbeeld een sociale band, al dan niet in een groep, met elkaar op te bouwen? De boeken op de Sociale Academie staan vol met begrippen en wetenswaardigheden, die straks na de studie in de praktijk gebracht zullen worden; dat was haar eerste kennismaking op de academie: AZC-ers, doven en gebarentaal, complexe materies, een leefbare leefomgeving, overkoepelende organisaties, faciliteren, mensen verbinden, sociale kennisoverdracht, individuele situaties en nog zoveel andere steekwoorden in de sector kwamen langs tijdens haar studie en werk.

Pannenhoef

Sinds 2005 is Jacqueline werkzaam in Kaatsheuvel. Een van haar eerste vragen op haar nieuwe locatie was: Wat is goed voor de inwoners? Gaandeweg haar studie en haar ervaring op de werkvloer had ze al een goed beeld gekregen van de vele mogelijkheden en uitdagingen in deze specifieke sector. Terugkijkend op zoveel jaar ervaring en maatschappelijke betrokkenheid vertelt ze niet zonder trots, maar heel bescheiden: ”Met een goed gevoel kan ik terugkijken op mijn carrière en geef ik het stokje vol vertrouwen door aan mijn collega’s.” Dat de mooie dingen blijven, zoals ze dat zelf verwoordt, blijkt onder andere uit zomaar een voorval van recente datum. Enkele van de vele Syrische en Eritrese vluchtelingen, die al meer dan een jaar in Kaatsheuvel verblijven, zijn onlangs uitgenodigd om te komen helpen in de huishouding van De Rode Loper. Met zo’n interactieve bezigheid kunnen ze de Nederlandse taal in de praktijk brengen, mensenkennis opdoen en zich bovendien nuttig maken voor elkaar en voor anderen. Een win-win situatie. Zo krijgen ze het gevoel er wel degelijk bij te horen.

Doe wat je goed doet

Een welgemeende boodschap aan de jong afgestudeerde garde die ook de sociale en maatschappelijke ladder wil beklimmen, weet Jacqueline treffend te formuleren. ”Blijf altijd in jezelf geloven, ook wanneer het even tegenzit. Luister goed. Doe waar je goed in bent en geloof in wat je doet. Laat altijd en overal je sociale hart spreken en blijf waarderen wie deze mensen zijn.”

Keukenmachine

Na 44 jaar gewerkt te hebben in de sociaal sector, waarvan liefst 19 jaar in de Gemeente Loon op Zand, gaat Jacqueline haar laptop aan de wilgen hangen. Morgen, donderdag 10 oktober, neemt ze officieel afscheid in Het Huis van de Buurt ‘De Rode Loper’. De receptie duurt van 16.00 tot 18.00 uur. In de hopelijk nog vele jaren die vóór haar liggen, gaat ze ten volle genieten van lange wandelingen, de sportschool, van groene vingers in de tuin, een goed boek, van uitgebreid thuis kokkerellen en ze verdiept zich met veel plezier in de geschiedenis van Brabant. Allemaal boeiende bezigheden.

Op de uitnodiging prijkt een tegeltjeswijsheid die voor Jacqueline op het lijf geschreven is: ‘Met pensioen gaan is een hele eer, maar let op: je hebt nooit vakantie meer’. Want gezien de lange lijst aan hobby’s, klopt dat tegeltje helemaal. En hoe verknocht ze was aan haar werkomgeving en aan haar naaste collega’s, blijkt wel uit de cadeautip: bijdrage voor de keukenmachine voor De Rode Loper.