Met wat klasgenootjes belden we vroeger aan bij de buren van de familie De Haan en vroegen dan naar meneer De Haan. We kregen dan altijd hetzelfde antwoord: ‘Die woont hiernaast, op nummer 16.’ En dan zeiden wij: ‘O, dan zijn we in het verkeerde kippenhok.’ Of we belden aan, wachtten tot er open gedaan werd en dan riepen we: ‘Ojee, vergeten weg te rennen!’ Het was belletje trekken in de tijd dat er nog gewoon een touwtje uit de brievenbus hing. Het sloeg eigenlijk nergens op. We hadden bij wijze van spreken ook gewoon naar binnen kunnen gaan en dan vanaf de deurmat ‘tring!’ roepen.
Later, op de lagere school, gaven we het belletje trekken een extra dimensie door eerst even een blik rode menie over het stoepje bij de voordeur leeg te kieperen. Voor mooie heldere voetafdrukken op de vaste vloerbedekking. Moet gezegd: het is tegenwoordig met die cameradeurbellen ook geen doen meer voor de koters. Het dragen van een bivakmuts wordt hierdoor eigenlijk in de kaart gespeeld. Wij belden gewoon naar mevrouw Bil (die bestond echt) en vroegen of we met de linker of de rechter spraken. Altijd leuk.
Of we gingen pijltjes blazen. Een mooi scherp puntje aan het papiertje zuigen, dan even in de zwarte grond steken, en daarna richting de witte was van de overbuurvrouw blazen. Om dan vervolgens, na gesnapt te zijn, op ons donder te krijgen thuis.
Ik wil dat gedrag van ons niet goedpraten, maar het was toch wel een stuk onschuldiger dan zowat een heel winkelcentrum moedwillig in de fik steken, zoals de twee jongedames uit Den Helder en Heerhugowaard dat deden. De kwameiden van 12 en 14 jaar verveelden zich en gingen in Alkmaar fikkie steken. En als je uit Den Helder of Heerhugowaard komt dan kan ik me voorstellen dat je je verveelt, maar om dan pyromaantje te gaan spelen, is ook niet de oplossing. Op zeven plaatsen in de stad werd brand gesticht, waaronder bij een bibliotheek, de HEMA, de McDonalds en de Grote Kerk. Vrouwen die een hekel hebben aan lezen, de kerk, vet eten en winkelen. Waarom ben ik zo’n vrouw nooit tegengekomen. De enige ervaring die ik vroeger had met vuur was een krant bij een voordeur in de fik steken waar een hondendrol in zat, aanbellen en dan wegrennen. En dan van een afstandje kijken als ze het vuur uittrapten.
Ik ging vroeger met enkele vrienden op Centerparcs een weekend lang iedere avond op ‘stoorzenderpad’. Zodra het donker was gingen wij met verschillende merken tv-afstandsbedieningen langs alle vakantiehuisjes. We doken dan onder het raam en zapten steeds naar een andere zender. Of we drukten vol op de volumeknop zodat de gezinnen zich te pletter schrokken. Dit was hopelijk niet te vergelijken met wat de twee verdachten meiden hebben gedaan?
Wat bezielde ze? Vroeger lazen ze de Tina, nu zetten ze een winkelcentrum in de fik. Waar is het mis gegaan? Laten we het er op houden dat ze elkaar hebben aangestoken en dat dat aanstekelijk werkte.
Andy Marcelissen